Ciepłe, moszczące się sny, złożone z pachnących piżmem
liter, w które zagłębiam się językiem, aby twój język
oplótł i zagłębił się we mnie.

Sny się śnią, dryfują, opadają jak stada ciem na drewniany most,
trzeszczących pod stopami mojej nieprawdziwej mamy
w opowieści sprzed trzydziestu lat.

Nie umiem opowiedzieć niczego tak prosto, abyś mogła mi uwierzyć,
poza snami. Moim historiom rozłażą się ściegi, przykryte przez śniegi
są niepełne jak druga część porównania.

Próbuję więc wyśnić dla ciebie te ćmy na wszelkie możliwe sposoby,
ale nie mam nadziei, że wyjdzie mi wiersz miłosny.