laleczka wudu z moją twarzą
wszystko mejdinczajna
we wszechwładnych dłoniach dziecka rozpada się
na cząstki rozsypuje codziennymi koniecznościami
rakiem powtórzeń oblepiając ledwo istniejące serce

ogłuszony światłem oślepiony dźwiękiem
szukam własnego graala w smogu
łaknąc krwi która mnie nie zbawi

pozazmysłowo zapłacę rachunki
za prąd w nerwach
i możliwość rozatomowania w ziemi

wyłączę film zwany życiem
i udam się na wczasy do trzeciego
zaświata