studencki. lwów-budapeszt-kraków


Opowiedzieć: Lwów, Budapeszt, wódkę cierpką
i czułą pod językiem. Miasta będące jak rzeki,
rozwiązane warkocze, otwarte

żyły. I pytać, pytać gdzie zostaje anima, gdzie
jest ciało? A tutaj prawie jak niebo, nieco mniej.
Bo trzeba by wrócić, odczynić

miasta. Ludzi, którymi się nie zainteresujesz.
A zima przyjdzie wielka, popiół nadkruszy
brzegi. Pomyśl życzenie, bo

może akurat wrócisz. Tyle za tobą wakacji
przeżytych bez urazy, bez uszczerbku, tyle
promieni otrze się o ciało.

Ile z nich jest zaczątkiem choroby, ile z nich
jest po? Zostaw coś z tej mowy, na przykład
bliznę długą na milimetr, ukłucie słońca.