w jesiennej mgle
rozbite barwami liści na mniejsze bryły
pozują do kubistycznej fotografii XXI wieku

z przodu pochylona Kłoska szuka
pogubionego zboża w śmietniku
by upiec je nad ogniem
w kieszeni ukrywa oddech
martwego dziecka

lekko z tyłu
w wielkim kapeluszu wyobraźni
wyssanej z kart lektur hrabina Idalia
strojna w róże zamiata srebrnym szalem
własny kąt malowany romantyczną miłością
przestrzeloną perspektywą życia duchowego

z dala od pozostałych
blokując nieszczęście stoi Klitajmestra
chowa za siebie szeroki płaszcz i nóż
nasłuchuje kroków podpieranych kosą

między nimi z Telemachem na ręku
stoją wpatrzone w niebo wierne Penelopy
czekają na Odyseuszy

chusteczka gwoździe w kącikach oczu
język w kształcie szydła
przybory z półki Picassa wciąż bez rabatu