motto;
Dans un terre grasse et paine d'escargots
Je veux creuser moi-meme une fosse profonde
(Baudelaire )



Ślimak pozbywa się nadmiaru życia
Wiedząc Ze wkrótce umrze

A co z tą fosą Atlantykiem Rowem
Grobem cywilizacji albo jej przetworów

Nie jego w tym pierogi Głosi porzekadło

Skorupa nie schnie
Skały może tworzyć
Trwożyć dziecięco przypakowych znawców
A gdzie mieszkaniec Wyszedl na spacer
Został porwany przez okrutne wrony

Tymaczsem schnie mieszkaniec
Wygodnie W agonii
Przeistacza sie w symbol
Już nie po-wolności
Wygląda jak achilles pozbawiony tarczy
albo jak czułość pozbawiona czułków

Schnie Ciało rezygnuje z wody
Zimna krew stygnie w cieple promieni
czy pól kwantowanych

Nasze prawdy są inne niż jego

Anteny naszej rasy ciągle patrzą w niebo
i składają kolejną wersję transcendecji