może nie spojrzę w twoje oczy
dłonie uciekną hen od siebie
i chwila nas nie zauroczy
nie będzie tak jak w siódmym niebie

policzysz zmarszczki na mej twarzy
nad srebrem włosów się zadumasz
zobaczysz czy się jeszcze jarzy
w oczach mych iskra której szukasz

nic się nie wróci nie odrodzi
chociaż imiona wciąż te same
coś kiedyś w świecie gdzieś się rodzi
później umiera zapomniane

los pobudował barykady
rozścielił kłody nam pod nogi
i nie ma na to żadnej rady
tu nie pomogą żadne Bogi

jest kilka zdań niewymówionych
co w duszy się przez lata kryły
i gorycz marzeń niespełnionych
co w sercu wciąż boleśnie tkwiły

trzeba mi tylko chwil tych paru
bym w oczy twoje spojrzał śmiało
szczęśliwy z tego losu daru
spytał dlaczego tak się stało