aglomeracja


stopklatka lub ostatnia chwila na powtórzenie
modlitwy. dymisja dymu, o szybę. próba mikrofonu:

przedmieścia, betonowe przedmieścia.

albo gałęzie wierzb głaszczą tonacje rzeki.
symetria, zaciskanie szczęk
mostu, nadwyrężone słupy świateł.

chwyciłbyś za kark, nosił w kieszeniach?
porzuć mnie! zdradź.

przedmieścia, betonowe przedmieścia.

mętne są oczy miasta, jak toń kałuż.



nocna zmiana


sternicy barek odpalają flary, para z kominów elektrowni
zapładnia chmurę, znika w popołudniowej mgiełce - fajrant!

iskrzą silniki, sadza pokrywa szlak wędrujących aut.
ewakuacja? turbina miele kręgosłup rzeki, odpłyń.

nie wracaj? w uchu lament zapuszczanego diesla;
zarys. szykują się bezsenne oddziały.



płomień


na raz: młotki. na dwa: wkrętarki, kilkaset dziur.
na trzy: na amen dokręcone, dociśnięte na amen.

we śnie. widziałem miasto zakryte płachtą
folii. oddaj mu honory nim zlecą się

zbrojne pułki monterów i ścięgna dźwigów.
gdzie to jest? tam w górze eksplodują opiłki rdzy,

ktoś rozbiera budowlę. gdzie?
potem rozpalimy ognisko z tego suszu.



w środku


oddaj im miasto, by mogli z niego uciec
i twierdzić: tu jest dom, drzewo i dziecko,
które się narodzi. to wszystko zasiane
w glebie, pośród błysków fleszy, w sobie.



w garści


kończy się, bo wrastasz w perspektywę.
słońce odrywa niebu samotnego ptaka,

nad miastem jest coś nieodwzajemnionego.
wnętrze słów, przeskakujący je cień?

bunt barw, front bramy, która strzeże potłuczonych
cegieł. wszystko w czerwieni, z kruszcu, ściśnięte.

Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.

Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.