Jak mi się czasem rymnie,
to niczym przy mnie Mickiewicz,
Słowacki niczym przy mnie.



Dopadła mnie nagle sława, objęła z każdej strony,
aż w samouwielbienie wpadłem, ogromnie zdziwiony.

Gremia wstrzymały oddechy, w wytrzeszczu nieruchome,
a ja nic, patrzę sobie w zupełnie inną stronę.

Nowych przyjaciół zdobędę (łatwo), gdyż fama niesie,
że tam gdzie sława tam zawsze znajdują się kolesie.

Tylko w objęciach sławy trudno się ruszać, zaiste,
gęsto mnie oplatają szczerością przyjaźnie wszystkie.

Bo ja teraz, proszę pana, to nie piszę dla sławy,
dopadła mnie, choć nie chciałem, nic na to nie poradzę.

Na nic tu zaklinania i wiecznie żywe obawy,
muszę się z tym pogodzić, przez skromność polubić sławę.


Gandawa,