jest szaro
jeden z tych dni
w których pragnę zmaleć
zniknąć wyparować
uciec od ludzi
zanurzyć się w moich
brutalnych czarnych myślach
niespełnionych marzeniach pustej nadziei
w moim zgorzknieniu
pełnym bólu
nieporównywalnym z fizycznym

nagle budzę się
"twoja herbata" słyszę
patrze na świat
jak martwy posąg
"dziękuję" odpowiadam mechanicznie
wracając z podróży

pragnę jej znów
cudownej ucieczki
w głąb własnego ja
gdzie nic nie jest takie oczywiste
proste delikatne