poprowadzę narrację nahajką. chmurą wzbiję rydwany stukonne. stuk stuk.
iskrzą oczy, pełgają jako ognie grzywy. jeden w przód, drugi w tył, karnie.

czarnokształtnych, narowistych dzikich rozedrgane stepami mięśnie.
ułożone ostrogą jeźdźcy - piękne, ufne przed pchnięciem piki.

nie podglądam. poplecione z rąk, nóg długie pęta. ciepło -
zimno, gorąco i płyną lodowce. plusk plusk. takoż końmi okrążam

wszechświaty. pod szpicrutą drżą galaktyki, co dopiero igła w kompasie.
jeszcze chwilę mnie ćwicz, jeszcze wódź. nim rozjedziem się w swoje stajnie.