Pokładę Asi pod choinkę
          Maleńki taki wiersz-opłatek.
          To im się dzieli, jak się śmieje,
          To im się dzieli, jak się płacze.

          Potrafi on wyczytać z twarzy
          Ukryty smutek, błysk nadziei
          I to, jak boli, źle się dzieje
          Gdy trącą słowem nierozważnym.

          Zmęczenia dnia odeszle w niebyt,
          Przeżyciom dnia uczyni zadość -
          Rozkwieci w oczach błękit nieba
          I w głosie znów rozdzwoni radość.