Nudzą mnie wciąż te same Twoje wiersze.
Czy to zachłanność z mojej strony,
że czasem chciałbym przeczytać coś jeszcze ?
Kawalkadę słów z ust na lnianej pościeli.
Nudzą mnie wciąż te same Twoje zdjęcia.
Wiem, to dziecinne dość stwierdzenie,
zdjęć nie mogę przecież wziąć w objęcia.
Pewnie byli też i tacy, co by chcieli.
I zasypiam kiedy pierwsza gwiazda zgaśnie,
jedną z poduch tuląc pod ramieniem.
Modląc się, by we śnie ujrzeć Cię ukradkiem
jak na plaży zbierasz muszle i kamienie.