któregoś dnia trafiłem do parku. Warto było umrzeć, musisz
to zobaczyć. Niekończąca się łąka, a na niej drzewa magnolii -
stoją jak zaczarowane stada Flemingów. Przychodzę tu zawsze,
gdy przegrywam z tęsknotą do ciebie.

wczoraj przysiadł się chłopiec. Mógł mieć pięć, sześć lat;
nie patrzał na mnie, on mnie prześwietlał, długo badał:
ja nie chcę wracać(zaczął). Tam łóżeczka mają kraty, zimne
materace. Boję Się. Oni mówią do mnie "sobaka". Już nie będę
się kołysał - zabierz mnie.

uniosłem oczy, wyciągnąłem ręce. Chciałem go przytulić,
pogłaskać, pocieszyć - zniknął.