mijają stulecia

a one fruną

i są dla nas wciąż te same



zadzierając głowy

niezmiennie mówimy na nie:

kawki bociany pszczoły

nie próbując rozróżnić

kawkę od kawki

bociana od bociana

pszczołę od pszczoły



i one dostrzegają w nas

stale tego samego człowieka

żyjącego teraz i przed wiekami



w tej gatunkowej perspektywie

(może nie tak znów niedorzecznej)

mijając się a nie przemijając

istniejemy dla siebie

bezimiennie ale za to wiecznie