Liszki białe, liszki żółte, fioletowe i z paskami.
Muszą spełnić swoją moisję, nim się staną poczwarkami.
                 A on powiódł ją za rękę.
                 W sad gdzie jabłonie rosną.
                 Już rozkwitły wonią słodką.
                 Sad szaleje zawsze wiosną.
Liszki białe, liszki żółte, bardzo głodne te z paskami,
Muszą zacząć przecież żarcie. W sadzie uczta czeka na nie.
                 On powiódł ją wśród jabłoni.
                 W ten oszołom białych kwiatów.
                 Tam pękają wiosną pączki,
                 Pąki dla mioliardów kwiatów.
Liszki białe, liszki małe, dziwić się wprost nie mogą,
Że tak dużo smakowitych, kwiatów w sadzie zeżreć mogą.
                 A oni szli w sad w jabłonie.
                 Kwiecie kryło ich od słońca.
                 Płatki pieściły ich ciała
                 I grzały promieniami słońca.
Liszki żarły i mlaskały, nie przerywały śniadania.
Miały przecież mało czasu a cały sad do skonsumowania.
                 A on poeścił ją i pieścił
                 Na różowym tym dywanie.
                 Aż spytała go po cichu,
                 Co się teraz z nami stanie ?
Roześmiały się aż liszki na to jej czułe szeptanie.
Najpierw kokon i poczwarka. Potem będzie motyl w planie.
                 Jak widzicie wciąż w przyrodzie,
                 Owady nam dokuczają.
                 Nie dość że by wszystko zżarły,
                 To jeszcze się wyśmiewają.
Listki białe, liszki żółte, różnorodne i z paskami.
Nic a nic z nas sobie nie robią. Więc kochajmy się bez granic.