cześć przyjacielu
przysiądę na chwilę
pogadam
może powspominam czasy
kiedy ludzie byli dla ludzi
czasy proste a kawa
choć zawsze taka sama
to w zależności z kim się piło
smakowała dobrze
lub lepiej
ale nigdy gorzej
stolik u ciebie zawsze
ma wolne dla mnie krzesło
chociaż czasem masz mrowie gości
prawiących o planach i wizjach
przyszłego nie mojego już świata
nie moja to już dyskusja
ale lubię słuchać
i może nawet dobrodusznie
pokiwam głową

każde pokolenie ma swoje nadzieje
no i niech ma
one (jak mało co) niezmiennie będą
charakteryzowały młodość