Gdy piersi mięsiste się złocą przed mrokiem - dotykasz
Gdy pięści w zacisku już grożą krwotokiem - umykasz
Stwierdzając, że pewno ten światek skończony
otwierasz swą księgę, wyszarpujesz strony

Gry grad pytajników ogródek twój niszczy - rozpaczasz
Gdy zdrowie w temacie, a tobie kość piszczy - wybaczasz
I księgę zamknąwszy, bez wiary w literki
uciekasz od zguby, uciekasz w cyferki

Choć nigdy nie znajdziesz pierwiastka w liczydle - utworzysz
Choć padnie pytanie - co sypia w straszydle - wyłożysz
Twą żonę już ciągną za głowę deptakiem,
więc daj światu poznać, że jesteś cudakiem