wierzę w syna mojego
stworzyciela nieba na ziemi
któryś w drodze jest daleko
ciągle małą dłonią w mojej dłoni

..............................................

wierzę w stukot okiennic
zapowiadających nieoczekiwaną wizytę
zanim jeszcze w sieni kroki
zawsze w rytmie jak kolejne porcje krwi

nie pisujemy do siebie myśli
skoro odczytane zawczasu
te same drogi znają
a świat taki mały

nie mówimy do siebie tak samo
wysokie ramiona urosły wygodnie
jest objąć dłonie odnajdują zawsze
mówią więcej

wierzę w ostatni dotyk
na powiekach już nie poczuję pewnie
ciepłą dłonią jeszcze ogrzejesz przez chwilę
gdy chłód przyjdzie