główkami do wierzby braciszki się tulą.

atoli w gondolierach panny chodzą w maskach.
fale strzępią śmiechem, wachlują rozkoszą.
ciasno sznurowane łabądki z obrazka.

to z prawa to z lewa zgniłym mchem zawiewa.

woda w balii zmącona. jak wówczas, pamiętam,
grzeje słońce. miseczki z cieciorką czekają na ganku.
ku mnie biegną młode, nie moje szczenięta.

wyniosłem z bajora wiklinowe kosze.