nie patrz na mnie teraz, kiedy biorę igłę
wszyję ciebie w skórę, ułożę, ugniotę
igła przejdzie gładko, nie zawadzi oka,
tylko nie patrz teraz, nie poprawiaj włosów
rozrzuconych palcem, całą garścią palców,
niech wystygną trochę nim zostawią ślady

linii papilarnych, nie znam labiryntu,
mam za mało danych, mam za mało wspomnień,
boje się, że znajdę, nim zdążę zabłądzić
wykrzyczę imiona, nazwiska i daty
igła przejdzie gładko nie naruszy kości,
przestań wreszcie patrzeć, bo wyjdziesz bez twarzy

makijażu, oczu podkreślonych kredką,
potem będzie głupio kreślić inną przestrzeń
pończoch, dotyk, zapach. nie mów nic o dzieciach -
będę jeszcze myślał, ale potem, jutro.
przestrzeń między nami zamienia się w wilgoć,
jedenaście minut, potem znowu cisza

nawet nie przepraszaj, jeszcze się nauczysz.
wszywam ciebie w portfel, w wolny kwadrat ramki,
nowy smak, sen, biała kartka z pralni
zakończona sumą, przecież to nieważne,
słowo w słowo, gest w gest, wymiana.
pustka między dłońmi jest jak ślad po mapie.


Łódź 09.06.2007