A bóg już tylko śpi
jak moja babcia

a to co obecne
rodzi sie gorsze i kiepskie

złoty wiek już odjechał
trzaskając drzwiami wagonów
a ja jestem jak trybik w maszynie
co nie sięga koła

przez te lata
podrośliśmy troszeczkę
i trochę poszalejemy!

będziemy

produkować lepsze dzieci!
siać na klepisku!
pędzić i pędzić!
żyć do znudzenia...

a gwiazdy wciąż za daleko
a piach tak blisko...

rozeszly się boże (nasze) drogi
rozbiegły się w źdźblach trawy
jak dzieci wrócą o zmierzchu
i zapukają w furtkę ogrodu.