rosło stare drzewo w mateczniku puszczy
pośród wielu stało z daleka od ludzi
podlewane deszczem i upalnym skwarem
szumiało wiekami różnych dziwnych zdarzeń

widziało niejedno i pokój i wojny
szeptało sekrety tajemne historie
wiewiórkom i ptakom dawało schronienie
stało tam od wieków w tym prastarym lesie

z daleka od puszczy w murach metropolii
urzędnik wymyślił by budować drogi
narysował szkice i przepiękne mapy
wysłał armię maszyn niech wytycz szlaki

niszczyli jak wlezie każdy krzew i drzewo
strach i przerażenie aż puszczą wstrząsnęło
gruby facet z piłą odpalił ją zgrabnie
wyciął stare drzewo szybko bardzo sprawnie

upadło na ziemię z trzaskiem i łomotem
w planach go nie było zagradzało drogę
skończyło gdzieś w piecu pocięte w kawałki
tylko dym się uniósł wczesnym mroźnym rankiem

stało sobie drzewo w mateczniku puszczy
teraz tam jest asfalt oszalałych ludzi