był obcy
a raczej nieobecny

nigdy nie poczułem swojej dłoni w jego
taki zdrewniały ktoś
komu nie śpiewały maki
ale krwawe wizje geograficznie i uczuciowo
przynależały do Monte

życie budził alkoholem łapał oddech
i topił się jak tamci w purpurze
szklana rosa i czerwone pelargonie
odcięte od korzeni
przypominały ostatnią potyczkę

mnie dławiło furią
na myśl o ludziach
którzy wciąż żyli w jego sercu
na chwałę idei

walczyłem ze sobą
o niego