 |
Nawigacja |
|
|
Wątki na Forum |
|
|
Ostatnio dodane Wiersze |
|
|
|
Wiersz - tytuł: Roztropność żaru |
|
|
Komentarze |
|
|
dnia 03.03.2015 10:23
"(...) ciepło olch, brzóz, topoli
skutecznie rozbudza we mnie popiół. "
W tym fragmencie czai się poezja. |
dnia 03.03.2015 10:32
Robercie: bardzo źe się palą, bo właściwie tlą owe rosnące na grzęzawiskach i podmokłych terenach olchy, brzozy, topole ;) A dlaczego? Są to poniekąd drzewa magiczne, a drzewo magiczne płonąć nie chce ;) Chyba, że akurat chodziło Ci w Twoim wierszu właśnie o to ;) A jeżeli tak, w takim razie dopowiedz ostatnim trójwersem, dlaczego? Ponieważ czuję jakiś niedosyt :)))
Serdecznie :)))
P.S. Wiersz sam w sobie wyjątkowo cudny :))) |
dnia 03.03.2015 10:46
Gloinnen - poezja czai się wszędzie, :) |
dnia 03.03.2015 10:50
abirecka - wiersz, jest skończony, odpowiedzi na ewentualny niedosyt będzie trzeba szukać gdzieś w kolejnych wierszach, :))))
równie serdecznie, |
dnia 03.03.2015 10:54
Drzewa - olchy, brzozy..nawet topole, dobrze do nich się przytulić..jak do ciepła z Twoich strof, pozdrawiam serdecznie:) |
dnia 03.03.2015 11:24
Ciekawie ujęta zapowiedź spopielania. Pozdrawiam. |
dnia 03.03.2015 11:29
Poszłam złym tropem, nie wczytałam się w tytuł, a ten popiół odzyskuje żar. |
dnia 03.03.2015 11:29
mgnienie - dzięki za ciepłe słowa :) pozdrawiam, |
dnia 03.03.2015 11:34
silva - każdy trop jest dobry który prowadzi do celu, :) dzięki |
dnia 03.03.2015 13:31
najważniejsze, że komin szczelny i "dym unosi się w niebo"
pozdrawiam |
dnia 03.03.2015 14:09
Wiatr, ogień, papier i las, uzależnione od siebie, na karuzeli czuwania. |
dnia 03.03.2015 14:16
kaem - wiem coś o tym, :) odpozdr, |
dnia 03.03.2015 14:19
Irena Michalska - w naczyniach połączonych najważniejsza jest równowaga, :) |
dnia 03.03.2015 14:20
Drzewa, drzewa, drzewa - skarbnica oddechu, ciepła, budulca, piękna, nadziei na życie, etc. Ale nie wiem, dlaczego rozbudzają popiół. We mnie drzewa rozbudzają energię. Natomiast popiół przypomina, że życie rośliny obróciło się w proch, także samo stanie się z życiem ludzkim i zwierzęcym. Póki co, egzystujemy pośród drzew. |
dnia 03.03.2015 15:12
przesłanie schowało się za zaplątanymi jak gałęzie słowami, szkoda |
dnia 03.03.2015 15:22
Kazimiera Szczykutowicz - bywa, że sprzyjające okoliczności powodują, iż powracają w myślach, we wspomnieniach, wydawałoby się, zapomniane dawno chwile, (pożółkły papier) - peel próbuje przywoływać ich imiona, |
dnia 03.03.2015 15:30
adaszewski - nie widzę w wierszu nic skomplikowanego, zastanawiałem się nawet, czy nie jest zbyt prosty w treści, |
dnia 03.03.2015 17:18
olchy, brzozy, topole - ile drzew, tyle symboli. Jakbym się znalazła w celtyckim, druidycznym kręgu, gdzie każdy człowiek ma "swoje" drzewo (moim jest - wierzba). A z każdego drzewa kiedyś - próchno albo popiół, co nie znaczy, że nic...Ech, i tak bym mogła jeszcze dumać i dumać przy tych Twoich drzewach, Robercie. Pozdrawiam ciepło, Ewa |
dnia 03.03.2015 17:47
Ten żar, drogi Robercie, to nic innego ino dym i oczów łzawienie, żaden żar, o czym Cię najsolenniej zapewnia druidyczna wierzba abirecka ;)
P.S. Olchy oraz topole to jedna rodzina "wierzbowatych" :-))))
Życzliwie oraz niezmiennie serdecznie :)))) |
dnia 03.03.2015 17:54
Ewa Włodek - byle rozważań nie przysłoniły złudzenia optyczne jak te, że drzewa gałęziami sięgają chmur, dzięki za czytanie, równie ciepło pozdrawiam |
dnia 03.03.2015 17:58
Nie no wiersz jest w porządku, tylko powinieneś narzucać sobie Robercie więcej rygorów przynależnych liryce. Pozdrawiam. |
dnia 03.03.2015 18:01
abirecka - to, że dym unosi się do nieba to też tylko złudzenie, łzy zaś są prawdziwe, :)))) |
dnia 03.03.2015 18:27
W treści jest zbyt prosty, ale to nie zmienia faktu, że słowa się plączą i zawijają... Być może tak się dzieje ze słowami, bo w treści jest zbyt prosty? Prosta treść + słowne wygibańce = jakie przesłanie? |
dnia 03.03.2015 18:51
zdzisławis - gdybym chciał pisać inaczej, robić stylizacje, upodabniać się do innych twórców myślę, że robiłbym to bez problemu, niegdyś pisałem nawet rymowanki, pozdrawiam |
dnia 03.03.2015 18:54
adaszewski - nie rozumiem, czyżby to znaczy, że chce pan abym zinterpretował swój wiersz? :)))))))) |
dnia 03.03.2015 19:34
Feniksowo...:)
To "rozbudzanie popiołu" toć wydobycie głębi przyczajonego pozornie żaru.:):)
Mam nadzieję, że nigdy nie jest za późno tak jak na pewne rzeczy jest może za wcześnie. :):)
Pozdrawiam żar-liwie.:)
Ola. |
dnia 03.03.2015 19:38
Czuć emocje. To dobrze. Całe szczęście, że chociaż żar wykazuje roztropność ;) Tytuł spina klamrą pointe. Lubię tak. Pozdrawiam ciepło. Irga |
dnia 03.03.2015 19:56
Ola Cichy - warto rozbudzać wyobraźnię, nawet wtedy gdyby Feniks okazał się być tylko dymem z komina, :))) Równie gorąco, |
dnia 03.03.2015 19:58
IRGA - dzięki, że zajrzałaś, cieszę się i pozdrawiam, |
dnia 03.03.2015 21:14
Po pierwszym czytaniu się spodobał, bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam. |
dnia 03.03.2015 23:33
końcówka wiersza na piątkę z plusem. A |
dnia 03.03.2015 23:36
william riker - dzięki, że zaglądasz, miło mi, pozdrowionka, |
dnia 03.03.2015 23:41
Magrygał - mi akurat końcówka najmniej, ostatnio nie przepadam za przesadnymi ozdobnikami, akurat w tym wierszu jest niewiele udziwnień, więc to jedno jakoś się mieści w normie, |
dnia 14.03.2015 21:35
Robercie, nie zasypiaj, hm, zasypuj gruszek w popiele, pisz dalej taką tajemniczą, pełną żaru i nastroju poezję:)) |
|
|
|
|
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
|
Pajacyk |
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Aktualności |
|
|
Użytkownicy |
|
|
 Gości Online: 10
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: Notopech
|
|
|
|
|
|
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)