Wpuść mnie - wampirze me sny,
toczy mnie głód wiecznej tęsknoty,
przybywam z Dolnego Kraju,
w sitowiu kryje się przed dniem.

Pragnę tylko wlać się w jedność krwi,
płynąć wewnętrzną purpurą żył,
przetaczać się w maszynerii serca,
tętno za tętnem, czas za czasem,
po linię kresu znaczoną przez ból.

Wpuść - będę odzyskanym złudzeniem,
odnalezionym śladem, wiecznym tułaczem,
co dotarłszy do ugoru obiecanej ziemi
ujrzał w nim zapowiedź ogrodu.

Zniszczyłeś wszystko, czego się dotknąłeś,
zerwałeś pajęcze sieci, podeptałeś ziarno,
stoję przed tobą skamieniała, starta na proch
zachowam jednorodność głazu, niema i głucha
na twoje wołanie.