poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUMPoniedziałek, 06.05.2024
Nawigacja
STRONA GŁÓWNA

REGULAMIN
POLITYKA PRYWATNOŚCI

PARNAS - POECI - WIERSZE

WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW

KORGO TV

YOUTUBE

WIERSZE /VIDEO/

PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/

IMAK - MAGAZYN VIDEO

WOKÓŁ POEZJI /teksty/

WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/

RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW

KONKURSY 2008/10 (archiwum)

KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012

-- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012)

SUKCESY

GALERIA FOTO

AKTUALNOŚCI

FORUM

CZAT


LINKI

KONTAKT

Szukaj




Wątki na Forum
Najnowsze Wpisy
Chimeryków c.d.
Monodramy
FRASZKI
,, limeryki"
Co to jest poezja?
EKSPERYMENTY
playlista- niezapomn...
"Na początku było sł...
Ksiądz Jan Twardowski
Bank wysokooprocento...
Ostatnio dodane Wiersze
Dziecko we mgle
Rzecz o późnym darci...
Koło
Żywopis
Władcy
Wartość
Ewa i wąż (bajka)
Jak to jest
Tetryczadła
Niezmiennie i Słodka
Wiersz - tytuł: eureka
wyszłam z martwych
śmierć wyrzuciła mnie na brzeg

pozwalam żywym przechodzić przez siebie
a oni nie mruczą egzorcyzmów

odkąd pamiętam nad pożółkłą rzeką
pod dawno ściętym klonem z fotografii
był dom
Dodane przez sykomora dnia 07.05.2015 10:39 ˇ 15 Komentarzy · 927 Czytań · Drukuj
Komentarze
abirecka dnia 07.05.2015 11:20
Przepiękne strofy :) O tym domu, który stał pod ściętym klonem :)))

Jakże, jakże serdecznie :)))
Krzysztof R Marciniak dnia 07.05.2015 11:34
Dobrze mieć dom. I pamięć.
W nastroju - pozdrawiam serdecznie.
Kazimiera Szczykutowicz dnia 07.05.2015 11:59
"śmierć wyrzuciła mnie na brzeg" - i przywróciła pamięć o domu i o ściętym drzewie. Wspaniale jest wśród żywych
adaszewski dnia 07.05.2015 15:47
porzucona przez śmierć, nieistotna dla żywych - ciekawy stan, dobry wiersz
Magrygał dnia 07.05.2015 16:05
Dziękuję za taki wiersz. Pochylam nisko głowę przed Autorem/ką. Pozdrawiam, A
mgnienie dnia 07.05.2015 17:58
Pięknie napisany - w kilku strofach tyle emocji:)
mefisto35 dnia 07.05.2015 20:07
Ciekawe i tak z punktu widzenia ducha:-)
Pozdrawiam
Jędrzej Kuzyn dnia 08.05.2015 01:30
Był dom, to coś co trwa w czasie teraźniejszym. Możesz wszystko przeinaczyć, i zapomnieć, ale czasu teraźniejszego nie zapomnisz, bo jest w tobie. A reszta, nawet śmierć jest tylko zabawą liryczną. Bawisz się ze sobą i z nami, przekomarzasz się. Nic nie wiesz o śmierci, przekomarzasz się.
sykomora dnia 08.05.2015 07:06
Heh, jakże chciałabym nie wiedzieć, jakże chciałabym się bawić. To ona bawi sie mną, ale, Panie Jędrzeju, tak wygodniej, gdy się nie lubi tego tematu, strywializowac peela.
Pozdrawiam
Jędrzej Kuzyn dnia 08.05.2015 10:58
Nie miałem zamiaru trywializować, ale powiedzieć swoją wersję, a może nie swoją, że śmierć jest czymś czego nie doznamy, możemy ją tylko obserwować. I wtedy może być bardzo ciężko.
Pozdrawiam
Alfred dnia 08.05.2015 11:57
Pomagałem kiedyś wyjść z nałogu pewnemu narkomanowi, dzisiaj jest szanowanym człowiekiem.Nie wszystko jednak wraca do normy,zbyt wiele czasem po gubimy po drodze.Ceńmy każdy darowany nam świt,ubarwiamy szarość wierszami,takimi jak ten,Pozdrawiam.😊 serdecznie.😊.
kasiaballou dnia 08.05.2015 17:00
takie słowa mogła skreślić osoba po śmierci klinicznej, lub też taka, która uszła cudem żywa. ona odkrywa, zaczyna zdawać sobie sprawę, że po powrocie nic nie jest takie samo, a dawny dom przywołują już tylko wspomnienia i fotografie. taki wiersz może być też udziałem peelki, która z jakiegoś powodu odeszła, ocierając się o tamtą stronę, może po traumatycznych przeżyciach z utratą domu w tle, a może jakiś wypadek sprawił, że poprzednia egzystencja pozostaje tylko w sferze retrospekcji. takiego olśnienia doświadcza. minimalizm formy, ale treść niezwykle pojemna. pozdrawiam.
Ewa Włodek dnia 08.05.2015 20:21
dla mnie - wiersz mówi o "duchowej śmierci", o jakimś przeżyciu, które na tyle zdestruowało peelkę, że uciekła we wspomnienie przeszłości, domu, miejsca, gdzie była bezpieczna...Do zamyślenia, do zastanowienia wiersz. Pozdrawiam serdecznie, Ewa
IRGA dnia 09.05.2015 10:23
Dobry wiersz. Pozdrawiam. Irga
Piękna75 dnia 16.05.2015 13:33
A ja myślę, że napisał ten wiersz ktoś kto czasem wychodzi ze swojej skorupy, pozostawia ją innym na chwilę by pochodzić boso po mokrej trawie podczas wiosennej burzy szukając swojego miejsca/domu a gdy burza ucicha wraca do swojej skorupy jak gdyby nigdy nic. Szuka czegoś innego sam nie wiedząc czego, a wraca do tego co zna.
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
Pajacyk
[www.pajacyk.pl]
Logowanie
Nazwa Użytkownika

Hasło



Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem?
Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.

Zapomniane hasło?
Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
Aktualności
XVIII OkP o "Cisową ...
V edycja OKP im. K. ...
poezja_org
Spotkanie Noworoczne
Nagroda Literacka m....
VII OKL im. Bolesław...
XVIII Konkurs Liter...
Zaduszki literackie
U mnie leczenie szpi...
XXIX OKL Twórczości ...
Użytkownicy
Gości Online: 6
Brak Użytkowników Online

Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: Notopech

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE

copyright © korgo sp. z o.o.
witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego

67222410 Unikalnych wizyt

Powered by PHP-Fusion v6.01.7 © 2003-2005