Na mapie w sercu
Europy
niewielki zostawia ślad
białe płyną obłoki
od morza do Tatr wysokich

Wisły wstęgą przecięta
ogrody pełne róż
przydrożne kapliczki zamknięte
kręgiem topól i brzóz

Kraj czterech pór roku
plyną przez życie jak teatr
wiosna bzem pachnąca
jesień kwitnąca czerwienią

I nasze czułe święta
lampki pamięci na
grobach
blask oczu i choinki
gdy rodzi się Bóg-człowiek

Koloryt myśli i słów
płyną mazurki Szopena
wśród burz zakrętów
historii wśród róż

Znasz li ten kraj
rodaku
czy choć trochę go znasz