 |
Nawigacja |
|
|
Wątki na Forum |
|
|
Ostatnio dodane Wiersze |
|
|
|
Wiersz - tytuł: Żyć zamiast życia |
|
|
Jeszcze się nie pogodziłem z tym,
co zrobiły ze mną moje sny. Zdjęcie
w dowodzie blaknie, wzgórze za wsią
pokrywa dym, dogasa płomień
we wnętrzu lustra. Czy będzie jutro?
Co ze mną zrobiły te efemeryczne kwiaty,
raczej zatrute zioła, wślizgujące się
w szczeliny po utraconym rozumie,
dawno temu gdy słońce zachodząc,
ugrzęzło w piasku plaży
i trwało tak aż uwolnił je jakiś
bezimienny heros. Teraz największym heroizmem
jest czytanie książek księdza Bruner'a
(ależ on musi mieć kłopoty ze swoim biskupem).
Co ze mną zrobiły, co jeszcze zrobią?
Jestem refleksem na wypolerowanej do połysku
ścianie marmuru i mam tylko jedno wyjście,
wciąż blednąć, blednąć
Dodane przez Roman Rzucidło
dnia 20.10.2015 19:53 ˇ
23 Komentarzy ·
665 Czytań ·
|
|
|
|
|
|
Komentarze |
|
|
dnia 20.10.2015 20:03
Wiersz mnie zauroczył. |
dnia 20.10.2015 20:06
Na marmurze powabną złotą żyłką pozostać... tam już tylko blask.
Tak można odejść w jutro.
Pozdrawiam. |
dnia 20.10.2015 20:27
Pierwsza zwrotka taka co z natchnienia i niespodziewanie się sama pisze. Reszty nie pamiętam, lub słabo kojarzę, więc mogę się tylko domyślać. Jak zawsze doskonałe budowanie nastroju. |
dnia 20.10.2015 20:31
Panie Romanie, sny nic z Panem nie robią, to Pan robi to ze snami.... Jestem wielbicielem Pana wierszy, więc pozwalam sobie na komentarz. Przepraszam, jeśli nadużywam. Największym heroizmem jest być, a lektura, jaką obrazoburczą by ona nie była, jest wtórna. Tam, za ścianą, toczy się życie. Proszę odłożyć książkę, i po prostu wyjść. Pozdrawiam, A |
dnia 20.10.2015 20:59
poprowadziłeś z takim spokojem opowieść, która kipi emocjami
kojarzy mi się Twój wiersz z takim rozumieniem sztuki, który zakłada, że jest ona swoistym rodzajem dyscypliny, dzięki której może powiedzieć cokolwiek o sobie "od wewnątrz", i nie jesteśmy skazani wyłącznie na naukowe mówienie o świecie, w którym ledwo co jesteśmy dostrzegalni |
dnia 20.10.2015 21:08
jest: dzięki której może
powinno być: dzięki której możemy |
dnia 20.10.2015 21:14
Bardzo lirycznie, szczerze podziwiam...nie analizuję tylko wczuwam się w nastrój. Pozdrawiam:) |
dnia 20.10.2015 21:30
zauroczyło ale i kazało myśleć... pomyśleć nad refleksem blednącym i blednącym... o sobie |
dnia 20.10.2015 22:40
Podoba mi się przedstawiony przez Ciebie upływ czasu, życia. Każdy sen przybliża nas do końca, a blednące zdjęcia przypominają nam o tym. I jakie mamy wyjście? Wciąż blednąć i blednąć..... Tak sobie przeczytałam. Pozdrawiam:) |
dnia 20.10.2015 23:27
"dogasa płomień we wnętrzu lustra", ale gore w tym wierszu. To z powodu słońca, co "ugrzęzło w piasku plaży". |
dnia 21.10.2015 00:59
spalać się w powołaniu...umniejszać się by On wzrastał... |
dnia 21.10.2015 08:08
Bardzo mi się podoba to bezpretensjonalne zanikanie. Urokliwie napisany wiersz, dzięki takim frazom, jak płomień we wnętrzu lustra, słońce, co ugrzęzło w piasku plaży.
Niedopowiedzenie działa na wyobraźnię, miło się tu rozmyśla o przecież trudnym stanie.
Pozdrawiam :) |
dnia 21.10.2015 10:45
Szanowny Panie Moderatorze W moim wierszu namieszał chochlik ( pewnie Żyd albo mason jakiś), dlatego proszę o jedną ale istotną poprawkę: jest "księdza Bruner17" ma być "księdza Brune'a"
Bo jak Bruner17 to od razu J-23, a wolałbym uniknąć skojarzeń z serialem "Stawka większa niż życie". Pozdrawiam |
dnia 21.10.2015 11:06
koma17 : Bardzo mi miło. Dziekuję za komentarz i pozdrawiam z zamglonej dziś Nysy.
Krzysztof M. Marciniak: Odejść w jutro... Codziennie w nie odchodzimy. I także o takiej codzienności jest to wiersz. Dziękuję za wizytę i komentarz.
Jędrzej Kuzyn dziękuję, że poczułeś ten nastrój. Pozdrowienia
Madrygał Po pierwsze proponuję byśmy sobie nie panowali na tym portalu, bo poezja zbliża. Jestem nie pan tylko Romek. I tak mi proszę mówić. Niezwykle cieszy Twój komentarz, a jego ostatnim słowom bezwzględnie przyznaję rację. Pozdrawiam serdecznie.
adaszewski Dokładnie. Chodzi o to żeby mówić o sobie "od wewnątrz" a jednocześnie by z tej perspektywy czytać to co jest na zewnątrz. Dziękuję za refleksję i pozdrawiam |
dnia 21.10.2015 11:18
mgnienie Bardzo dziękuję i pozdrawiam
INTUNA Bardzo się cieszę, że wywołałem taki odbiór. Dziękuję i pozdrawiam
PaULA I bardzo trafnie to odczytałaś... Dziękuję za wizytę i komentarz, pozdrowienia
Kazimiera Szczykutowicz Bardzo to miłe... Dziekuję i pozdrawiam
benlach szczerze mówiąc nie rozumiem tego komentarza, ale mimo to dziękuję za chwilę uwagi. Pozdrowienia
diani bardzo mi przyjemnie. Dziękuję za uważną lekturę i komentarz. |
dnia 21.10.2015 15:12
Bardzo dobry wiersz. Dotyka. Pozdrawiam. Irga |
dnia 21.10.2015 19:29
Lubię takie wiersze, w których słyszę ludzki głos, bez mizdrzenia się do literatury czy czego tam jeszcze...Tak rzadko się zdarza ta szczerość, chyba dlatego, że tyle wierszy jest tylko pozornie o czymś, co dotyka. Ten jest i dlatego wzrusza. Pozdrawiam. |
dnia 21.10.2015 20:09
Konfesyjny, prawdziwy. Bardzo dobry. Pozdrawiam serdecznie. |
dnia 22.10.2015 07:49
wybacz lub nie, ale ociera się o jeremiadę zakompleksionej duszy |
dnia 22.10.2015 13:12
IRGA, helutta, otulona : Miłe panie,serdecznie dziękuję za pozytywny odbiór. Pozdrawiam z zachmurzonej dziś Nysy.
Juliusz Karowadzi może i tak, może i tak.... |
dnia 22.10.2015 22:24
zawsze podziwiam romku pozdrawiam |
dnia 23.10.2015 23:09
Jak otulona.
Pozdróweczka.OLa. :):) |
dnia 25.10.2015 13:05
cudnie, acz boleśnie
kocham takie wiersze, szczere, prawdziwe i nie udziwnione
Z ogromną przyjemnością czytam:) |
|
|
|
|
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
|
Pajacyk |
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Aktualności |
|
|
Użytkownicy |
|
|
 Gości Online: 1
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 1
Najnowszy Użytkownik: Notopech
|
|
|
|
|
|
v6.01.7 © 2003-2005![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)