Mam wzniosłą obsesję, by stać się człowiekiem,
otwartej butelki unikam spojrzenia;
nastroje lękowe znalazły opiekę,
rozważam bolesny dylemat istnienia.

Butelki półpustość, półpełność - logiczny mezalians,
w równania konstrukcji kolejna to zmienna;
dogmatów o niczym układa się pasjans,
im bardziej półpusta, tym mniej jest półpełna.

Pustostan w kieliszku wprowadza dysonans,
świadomość obsiadły dwugłowe chimery;
milczący monodram już zakończył swój seans,
usypiam, a imię czterdzieści i cztery.

Mam złudną obsesję, by stać się człowiekiem,
niemocy dyskomfort percepcję zacienia;
odpadam od stawki w gonitwie za lekiem,
kojącym bolesny dylemat istnienia.