Balans uczuć z wczoraj wyrzucam z rozwagą
Nie błądzę w ciemności dłonią po omacku
szepcząc bezsensownie byle tylko człowiek.
Na przestrzeni czasu widzę dużo jaśniej.

Zbliżasz się ostrożnie. Nie ma już pośpiechu.
To tylko plusk wody. Takie trochę-mokro.
Przechylasz szalupę bardziej na tę stronę,
gdzie czujesz mnie mocno i przyciągasz sobą.

Popłyniemy razem?. Ile nam zostało?.
Słyszę twoje słowa w szumie fal przy brzegu.
Nic nie powiem pewnie kiedy mnie dostaniesz.
Popłyniemy jeszcze na Bardziejszeroką.

Fale ciągle szumiąc zostaną za nami.
Dadzą nam tę chwilę,
zanim nas dogonią...