więc ten świat nie mieści mi się w głowie, a zmieścił się
w bucie, który nie przypomina buta, ewentualnie wcale nim nie jest - tętni
w hektolitrach cieczy, z trudem się wytacza, i bez trudu ginie.

żyjątka tego świata są strukturą białka, która myśli, czuje; nazwano ich
ludźmi. ktoś ich kochał, kiedyś, zanim się podzielił na:

Yin i Yang; ten fantomowy ból każe im teraz łączyć się w pary
więc się rozmnażają, a jednak w ten sposób, tylko podkreślają swoją
niekompletność - i to jest ten cały patos egzystencji.

a w innym bucie, który nie przypomina buta, ewentualnie
wcale nim nie jest - tętni inny świat; hodowla innej struktury białka

świadomi pewnych fragmentów całości
wszyscy wszystkim życzą szczęścia