Autor: Robert John

Samotność... jest niczym jak sztorm... gdy pojawia się na oceanie łez odbiera Ci wszystko zostajesz sam... sam ze sobą w ciszy huku fal... nie słyszysz bicia swego serca ani oddechu który daję ci żyć... i tylko od Ciebie zależy czy na powierzchni zostaniesz by dopłynąć z prądem do wyspy w której może już nie będziesz sam... może kiedyś ktoś też tam dopłynął przed Tobą na tratwie wytrwałości i chęci bycia szczęśliwym... więc nie poddawaj się... nie nabieraj do ust, płuc wody nie idź na dno nie pozwól sobie na to bo już od tego dna się nie odbijesz utoniesz i już nawet samotność Ciebie opuści... walcz oddychaj płyń bo nie wiesz co czekać na Ciebie będzie... gdy fal moc ustanie.... gdy niebo odsłoni swój niebieski blask a słońce dotknie Twojej twarzy... a gdy poczujesz śpiew mew... w dłoniach zaciśniesz silną lecz zmęczona pięść i poczujesz jedwabisty piasek życia... to już wiesz, że dopłynąłeś tam gdzie miałeś dopłynąć i wierz mi , samotność sama odejdzie gdy zobaczysz Jej Oczy, gdy podejdzie i poda Ci swoją dłoń Ona.... :) tak to właśnie Ona...