Przeciągły świst spadających bomb i huk wybuchów przeszywa powietrze. Ziemia drży.
Szarożółty piach, upstrzony rdzawymi plamami co chwila unosi się, wyrzucany w powietrze ołowianym deszczem.
Cienie, wydłużone zachodzącym słońcem sięgają głowami miejsca, gdzie morze spotyka plażę.
Niektóre kurczą się i zastygają w bezruchu.

- Go! Go! Do not stop! Go! Go! Gooo...!
- Fire!

- Fire, do you have fire? - Wróciłem. Czarnoskóry mężczyzna z papierosem w ustach uśmiecha się.
Odpalam Zippo i podaję płomień w klatce dłoni. Wieje.
Na piasku leży łopatka i foremki do babek, w przejrzysty błękit wrasta majestatyczny kontenerowiec
i paciorki mniejszych jednostek. Nad miastem kołuje boeing Air France.

Dunkierka.