Miast dawnych świątyń - gruzowisko...

Miast dawnych świątyń - gruzowisko,
A kulty, co w nich żyły, zgasły.
Nic nas nie dziwi, wiemy wszystko,
Bo świat bezpieczny jest i jasny.
Już nas wszechwiedza nie zachwyca,
Może więc jakaś tajemnica?

Nauka wprawdzie dociekliwa,
Wciąż jednak na odkrywcę czeka
To choćby, co się w nas ukrywa,
Jak radość albo ból człowieka.
Wszystko nas wciąga z wielką siłą,
A najdziwniejsza z tego - miłość.

przełożył Maciej Froński

I oryginał:

The shrines of old are broken down;
The faiths that knelt at them are dead.
Nothing's strange, and nought unknown:
All's been done and all been said.
Tired of knowledge, now we sigh
For a little mystery.

Yet, howsoever science delves,
A few things still unplumbed remain.
We know all things save ourselves,
Cannot will our joy or pain.

Mysteries our hearts enthral;
And love's the strangest of them all.