długi dzień niegdysiejszość otworzył
priorytety dziś ledwo umowne
złożone w sekwencjach krótkich nocy
a zamknął wyzwania nowe

coś tam jeszcze się jarzy
we wnętrzu
nieprzystającym do standardów
rozjechanych nową moralnością

drzewo z liśćmi banknotów zaśmieca
naturę poruszeń
gubię drogę nawet w mini mroku
nic nie jest czyste ni ostre

obrazy owładnęły moje chwile
bez nagich oplotów twoich zamrożonych w oparach
mijam

facebook natrętnie utwierdza mnie
ty wciąż żyjesz

cóż więcej prócz cudzych uroczysk
ujrzę w gąszczu niewidzialnych twarzy
w którym mój głos zamilkł

czytam kolorami
wymyślnych czcionek
nie rozumiejąc jacy jesteśmy
coraz bardziej sami