Słońce,
na błękitnym niebie
żadnej chmury.
I w taką pogodę umierają.

Tańczą. Wstają cierpliwe
łakomą obietnicą,
marzeniem,
olśnieniem.

Dorośleją, pięknieją, kochają.
Spotykają nareszcie
- rodzą córkę, syna,
troszczą się i chwalą.

Wkoło śmieją się i płaczą,
przystają - i wcale nie kończą.
Zdają egzamin i zdają
sobie sprawę.

Czasem wracają na przekór
i wracają myślami.
Długo czekają,
jeśli czas omija.

Tańczą. A kiedy umierają...
to cicho,
cicho,
cicho.