Pani w twierdzy swej toyoty,
pewnie jeszcze nie wiesz o tym,
że z fotela pasażera
już na ciebie śmierć spoziera.
Śmierć na piękno niezbyt czuła
wśliźnie się pod twój tatuaż;
któż za ciebie, pani, wtedy
mieszkaniowy spłaci kredyt?

Panie w wielkim gabinecie,
też nic nie wiesz, no a przecież
śmierć po ciebie zmierza szparka,
już ją łączy sekretarka.
Za godzinę, może parę,
śmierć odepnie ci zegarek,
w domu zaś wnet kurz pokryje
ulubione twoje kije.

Profesorze (czy doktorze),
Nieświadomyś (choć ty możesz
badać, co ci los przyniesie),
ciebie też ma śmierć w notesie.
Z życia swego bliskim kresem
pogódź się i odłóż esej,
już nikomu się nie przyda
ten twój Lacan czy Derrida.

Bezrobotni, prekariusze,
kogóż jeszcze wspomnieć muszę?
Pracujący na etacie -
też ze śmiercią randkę macie.
Wam też, kiedy czas nastanie,
w mig odetnie zasilanie,
przeto miejcie ją na względzie,
niech tak będzie - zawsze, wszędzie.