Leży pijak w kałuży
czas mu się wcale nie dłuży.
Dzieciaki krzyczą, pies szczeka,
bo widzą w kałuży człowieka.

Mógłby iść z życiem do boju,
pójść drogą samorozwoju,
lecz pijak stworzenie głupie,
więc samorozwój ma w dupie.

Wiatr dziejów nad nim przelata,
przemija też postać świata,
a pijak w tym świecie jak w matni,
nie pierwszy i nie ostatni.