jestem rasowym człowiekiem
nie uwierzysz
od jakiegoś czasu nie ma mnie
nawet pod wsteczną datą
tymczasowym adresem

wychodzę o nieobliczalnej godzinie
świat przechodzi z rąk do rąk

grubą nicią szyje na podobieństwo
ubranie zapięte na czarną dziurę
i guzik z pętelką

aż ręka świerzbi żeby rzucić kostką
w grze obliczonej co do oczka

co do słońca
żyję teraz pod naporem światła
topnieje mój ląd więc
wracam do ojca z pustymi rękami