Motto:

Oto Królowa Mrozu idzie przez ulicę
otoczona przez dziką śnieżycę.
Usta ma blade, zaciśnięte twardo
i kapelusz z zaśnieżoną kokardą -

w ręku list. Czarne słowa na białym papierze,
z których mróz swój początek bierze.
Idzie prędko ku rzece. Zamarzłe ma oczy.
Rzeka stanie gdy Królowa w nią skoczy. (Maria Pawlikowska-Jasnorzewska)

Tym razem będzie niegroźnie: grudzień pomiędzy
śniegiem a deszczem smoliście czarny lub niby
antracyt wpadający w szklistość hepatytu

porusza świerków światłami które zapalone
zachodnim wiatrem ale my zagapieni w mżawki
mydliny nie widzimy czarodziejskiej mgły

Bo z wyjątkiem czyśćca już nas nic nie zaskoczy -
jesteśmy poza strefą strachu gdy o własnej myślimy
śmierci niekoniecznie na własne życzenie -

Bóg czuwa nad nami bez maski chucha rześko
spoglądając gwiaździstą źrenicą a zmrok podświetliwszy
księżycową tęczówką siebie samego przemienia w Opatrzność

12.12.2020