rozpędzony pociąg
trudno jest zatrzymać
więc ze szlabanami
trzeba wciąż się zżymać

po walce czasami
wracamy na tarczy
dobry gest i słowo
empatia wystarczy

kiedy nie chcesz pomóc
nie przeszkadzaj bratu
leczyć swoje rany
kiedy umknął katu

ćwiczmy swą wrażliwość
uczucia i myśli
by rozrzucać wokół
białe kwiaty wiśni

racja więcej szkody
zawziętym przysparza
mądry swoich bliźnich
nigdy nie obraża

by chleb był na stole
wiele rąk się trudzi
dobrze jest z miłością
dzielić go wśród ludzi

słowa są jak mosty
które drogę znaczą
szczęśliwi ci którzy
dobra bliźnich baczą

dobrze jest skorupy
skruszyć gdy spękały
żeby się pisklęta
na świat wydostały

ten kto na słabościach
bliźnich dom buduje
pogardę i baty
na grzbiecie poczuje

przyjaźń jest bezcenna
szanować ją trzeba
miłującym pokój
nie zabraknie chleba

każdy z nas jak para
w niebyt ulatuje
mądry każdą chwilę
jak dar celebruje

przezorny wnikliwie
porządkuje sprawy
będą go pamiętać
gdy w sądach łaskawy

spokojny i zdrowy
sen ci tylko mają
którzy z serca bliźnim
winy wybaczają

1Koryntian 13 rozdział