dziwimy się czasem jak wiele nas łączy
dziwimy się nawet nie będąc osobno
że wszystko co piękne zbyt szybko się kończy
zgoda rzeczą zgoła nieprawdopodobną

od lat się sprzeczamy o każde byle co
im sprawa jest prostsza tym słów pada więcej
ty przenikliwością grasz do cna kobiecą
ja brzdąkam pokorą ale na dwie ręce

lecz jakimś przypadkiem wciąż nam się udaje
cieszyć się bliskością po raz nie wiem który
powroty się stały po prostu zwyczajem
wklejonym na stałe do ludzkiej natury

w takich chwilach zbędne wzajemne współczucie
i ruszanie palcem tylko w swoim bucie