Przybyło niebo, pokryte delikatnymi, żarzącymi się chmurami,
proszącymi o wyciągnięcie dłoni w ich stronę, zachęcającymi swą boskością,
samotnymi świadkami westchnień górnolotnych,

pojawiają się konwalie roztaczające swą błogą woń dookoła soczysto-zielonego dywanu,
rozciągniętego pod horyzontem nieograniczonych możliwości.

Marzenia zawsze i na zawsze towarzyszące obrazom, pozostają nietknięte, budują się, ubierają, grając przewidzianą dla nich rolę w spektaklu topniejącego teatru.