nie grozi mi epidemia uczuć
kiedy wychylam się poza świat
mam przy sobie foliowy worek
leki depresyjne i hasło na powrót

strach, za ścianką działową
którą można przebić pięścią
czy przyspieszonym biciem serca
sączy się Going nowhere The Cure

powiedz jednak, że ci nie zależy
rozczaruj mnie, nie chcę męczyć
się we wnykach, więcej nie odgryzę
sobie stopy, a nawet paznokcia

dokądś idę, a raczej posuwam
ruchem jednostajnym, zwalniającym
za zakrętem czeka primaaprilisowa
niespodzianka- wiadro wrzątku
dla rozgrzania lodowej powierzchni

i metaliczny głos w telewizyjnej słuchawce
powtarzający mantrę

wszystko będzie dobrze
najwyżej
nie będzie wspaniale