Piękny świat
Za drzwiami, pod nami
Miliony kolorowych świateł z iskrami
Wybuchają, w miłości kochają -
- Kochając umierają
W szepcie, w blasku, z podnieceniem
Na niebieskich uczuć wrzasku
Słodka nimfa spotyka swego Pana -
- Ujmującego fauna, czarującego pawiana,
Gesty, zapachy, wiśnie, spojrzenia,
Gry, zabawy, figlarne kaskady,
Układy, zwiady, owocowe ugryzienia,
Zdziwienia, seksowne, ulotne, psotne
Niedopowiedzenia
Wstają, z ochotą się prześcigają,
W wyobraźni ciałami pląsają, zdążają
Do ustronnego miejsca cichego,
Swojego, jedynego, spełnionego -
- Eksplozja - implozja jęków Jej i Jego,
Szał porywu bezimiennych ciał,
Ubrania zdzierają, odpadają,
Myślami wokół strzelają - mokro kochają,
Krawaty, bluzki, kolczyki - nie zdjęte,
W wir najwyższego aktu wciągnięte,
Ponętne, spazmatyczne przenośnie,
Gdy Pan wszedł do atłasowych wrót wirującego szaleństwa
Przełamując ostatnią z cnót religijnego przekleństwa,
Usta wrzaskiem przesiąknięte - rozum prysł,
Życie gdzieś głęboko w udach zatrzaśnięte,
Na szczycie rozkoszy - zmysł
Góruje, wibruje, kręci się, krępuje -
Uczuć eksplodujące pęki
Nadciągają, przybywają orgazmu targające jęki,
Melodia pokochana, świat zamarł w wieczności i zgasł,
Dualizm w jedności, jedność w nicości
Stopiona - ostatni blask,
Na chwilę przed Bogiem i zrozumieniem - trzask!
W uścisku końcowy spazm - trzask! ...
Już tylko słodkie, fizyczne odprężenie,
Dusz zjednoczenie, zbawienie?
Oddech spokojnieje, twarz senna
Ciemnieje, szarzeje, odlatuje, niknie
Niczym nie przejęta - nie pamięta?

Blaski, refleksy, szalone rozbłyski
Niezliczonych gier, gestów, spojrzeń, wiśni...