drewniane schody miały inny dźwięk
łagodnie stłumiony chichotem dzieci

stopnie przekładały się
zdobywaniem szczytów umiejętności
z chybotliwą poręczą w roli liny taterniczej
a upadek z górnej półki wyrządzał szkody
na poziomie kota który zawsze wstawał

podłogi wchłaniały matczyne pieśni
rozkołysaniem tworzyły film
o tym co ważne i zapisane
każdym stąpnięciem bosych stóp
zaplątanych w długiej koszulinie

teraz też tłumią pozornym luksusem
co wypowiesz wsiąka
w pustkę odbijaną od fotografii
zawsze rozwartych ramion

drzazgą biedaszczęścia
zaszczepiam codzienność