Nowy świat, nowe reguły współistnienia, na każdym
kroku nowe odkrycie. Codziennie na nowo muszę
otwierać się z pokorą. Tylko tak można zrozumieć.
Jestem tu od niedawna, asymiluję się.

Już wiem, że na ulicy nie można przechodniom
prosto w oczy. Bo to boli, zawstydza. Pieniądze
podaje się z ręki do ręki, trzeba szanować cudzą
pracę. Zwłaszcza gdy nie wykonuje się żadnej.

Szare bryły kamienic miękną gdy dotknie
ich mój oddech. Wygładzam dłonią mur.
Może i on będzie mi przychylniejszy,
wszak tutaj liczy się by współbrzmieć

z otoczeniem, jestem jak nowo narodzony.
Jak wydalony z Państwa Mlecznych Obłoków,
zesłany gdzieś na dół, by powoli nabywać
obcą wiedzę o wszystkim

co nie pasuje do mnie.