Hamlet nad czaszką samozwańczego króla Peru

/wersja postępowa, a nawet obcesowa/

Scena pierwsza ostatnia:

Hamlet:

Ech mój trupie,
trupi trupie,
dzisiaj każdy
ma cię w dupie.
W dupie mają
cię w Berlinie,
bo tam lubią
polskie świnie.

Widzowie:

/Nad grobem króla Peru/

Dziś stoimy tu gromadnie,
jutro każdy w dołek wpadnie.
Zanim w piach się zagrzebiemy,
dziś się jeszcze pośmiejemy.

Kto umierać chce już dzisiaj,
niech na pieńku głowę złoży,
ale zanim nas pożegna
wpierw na stypę się dołoży.

Hamlet

/Ściąga drogocenny pierścień i oddaje
grabarzowi, po czym ścina sobie głowę. /

Głowa:

/Na nutę: "miałeś chamie złoty róg..."/

Miałeś książę dóbr po pas,
teraz noś ten zimny głaz.

Głaz:

/Spada i rozbija w pył teatr,
grzebiąc pod gruzami aktorów,
widzów i autora/

Kurtyna:

/Nie spada,
zawisa w powietrzu
udając feretron./