Kocie półślepy,
lecz jasnowidzący;
cyklopie w futrze rozespany
na klawiaturze.

Tylko ty znasz wszystkie moje życia
lepiej niż ja. Wielokrotnie rozwijane i plątane
kłębki, w sam raz, aby poharcować.

Przyjście na świat od końca zabawy dzieli zaledwie
nierozważny ruch myszki, wstanie od stołu,
albo przymrużenie oka, po którym
nie jestem już pierwszy w żadnej kolejce.

Nie zapomnę: to był jeden z wielu dni
wybranych starannie na moje urodziny;
przyniosła mi ciebie dziewczyna o imieniu
prawdziwym tylko w tarankanje i kwileniu sopili.

Koszyk wyściełany śladami łapek i ogona
wciąż stoi na spiżarnianej półce
między butelkami ze šljivovicą;
w nim właśnie przechowuję troskliwie
siódme życie,

Kocie,
na czas, gdy dasz mi znak leniwie podniesioną łapą
że to już. I zaprosisz do turlania
ostatniego kłębka.