Ta pieśń jak dar
wiatru i fali
Prowadzi
błądzącego we mgle
Do zapomnianego domu
Erwin Kruk
na brzegu wielkiej wody poznania
odcisk słowa na chwilę zostawiam
między denarami z rzymskich galer
zdechłym krabem porzuconym szalem
w tłoku małych stóp i zwierzęcych łap
w kanonadzie krzyków skandali kłamstw

pierwsze kroki mojej przeprawy
z której zostaną tylko wyrazy
bez śladów krwi i uszczerbku miecza
pod fale wyrzucone jak w przepaść
na brzegu wielkiej wody poznania
której laską nie umiem przełamać